احد فرامرز قراملکی؛ فهیمه ساجدی مهر
چکیده
رازی را نمیتوان از مفسرانی دانست که اغلب از نص و معنای ظاهری آیات قرآنی فرا میگذرند و متمایل به تاویل هستند. او در خصوص آیات پنج گانه وسع که به محدود بودن تکالیف در حد وسع دلالت صریح دارند خود را ناگزیر از تاویل میبیند. موضع نادر وی عوامل و دلایلی دارد. وی پنج دلیل میآورد و آنها را حکم قطعی بر تحقق تکلیف فراتر از وسع میداند. ...
بیشتر
رازی را نمیتوان از مفسرانی دانست که اغلب از نص و معنای ظاهری آیات قرآنی فرا میگذرند و متمایل به تاویل هستند. او در خصوص آیات پنج گانه وسع که به محدود بودن تکالیف در حد وسع دلالت صریح دارند خود را ناگزیر از تاویل میبیند. موضع نادر وی عوامل و دلایلی دارد. وی پنج دلیل میآورد و آنها را حکم قطعی بر تحقق تکلیف فراتر از وسع میداند. بررسی عامل گرایش وی به تاویل در این آیات، مساله تحقیق حاضر است. فرضیه تحقیق مبنای کلامی رازی در تفسیر انتساب فعل انسان است. تفسیری که بر اساس آن هرگونه مبدء درونی فعل در انسان انکار می شود و تنها به حالتی نزد شخص به هنگام فعل«کسب» بسنده میشود. این مبنای معرفتی رازی خود دارای عوامل است. یکی از این عوامل تفسیر قدرت الهی است.
